Voorzien van een paar tenten om onder te schuilen en flink wat paraplu’s vertrokken we naar Hoofddorp. Er zou een beetje miezerregen vallen, maar de regen bleek in de ochtend toch met bakken uit de hemel te komen. Echte atleten zijn natuurlijk niet van suiker, dus in weer en wind verruilden we onze mooie schuiltent voor een warming-up op de baan.



De ergste regen was gelukkig net voorbij toen de estafette startte. De jongens Mini beten het spits af. Zo snel mogelijk uit het startblok komen, in je baan blijven, het stokje niet laten vallen, geen botsingen maken: estafette is echt een moeilijk onderdeel. Onze jongens deden het keurig. Netjes op een tweede plaats kwamen ze over de streep. De meisjes lieten er daarna geen gras over groeien en legden beslag op de eerste plek. Dat bleek de voorbode van succes, want de rest van de dag werden alle estafettes gewonnen.





Het tijdschema zat strak in elkaar, dus direct na estafette gingen de jongens B hoogspringen, de meisjes B kogelstoten en startten de C’s met balwerpen en verspringen en begonnen de Mini’s met sprinten. Op de gladde baan was dat nog best een uitdaging. Ook de jury had het moeilijk. Niet alleen met het bedienen van de tablets in de regen, maar ook omdat ze bij het balwerpen een flink eind het veld in werden gestuurd door onze atleten. Wat een mooie afstanden werden daar geworpen.





Echt spannend werd het bij hoogspringen. Voor bijna alle B’s was dit de allereerste keer hoogspringen op een wedstrijd. En dat op een natte, gladde baan. Sommige jongens probeerden de lat of paal te verbouwen, maar gelukkig konden we telkens zonder al teveel kleerscheuren verder. Bij de meiden werd er flink gewisseld tussen springen aan de linker- en rechterkant. Iedereen kwam steeds beter in de wedstrijd ook al was het af en toe nagelbijten wanneer telkens pas in de derde poging de lat bleef liggen.





In de middag mochten ook de A’s starten. Het leek voor hen droog te blijven, maar na de estafette gingen de hemelsluizen opnieuw open. De A2’s konden nog één keer knallen met balwerpen. En dat gebeurde met verve. Volgend jaar speerwerpen en discuswerpen! Bij de A1’s lieten de meisjes zien dat de overmacht op de lange afstand bij de vorige wedstrijd geen toeval was. Ook dit keer was plek 1 tot en met 5 op de 1.000 meter voor Startbaan.





De meeste ogen waren echter gericht op de jongens A1. Waar alle andere groepen vooraf eigenlijk al zeker waren van een finaleplek, zaten de A1-jongens op de schopstoel. Om een finaleplek veilig te stellen, moest alles goed gaan. En dat lukte met een flinke dosis teamwork. Alexander, Santiago en Finn stootten de kogel meer dan 6 meter, terwijl Pieter en Aiden ruim onder de 10 seconden bleven met sprint. Samen met een soepele estafette was dat voldoende om de concurrentie voor te blijven. Mannen, klasse!



De competitie zit er voorlopig even op. Van een gure start in april op onze eigen baan via een warm Uithoorn in juni naar een nat einde in Hoofddorp. We hebben gebikkeld tegen de elementen, we hebben allemaal persoonlijke records verbeterd, sommigen zelfs clubrecords. We hebben er samen iets moois van gemaakt. Met elkaar punten gehaald, gewonnen, soms verloren. Maar vooral plezier gemaakt. Op naar een mooie finale in september. Het liefst zouden we iedereen daarnaartoe meenemen. Dat lukt helaas niet. In iedere groep is plek voor 5 atleten. Wie dat zijn, krijgen nog voor de zomervakantie een uitnodiging. En voor alle anderen: op 7 oktober is de volgende wedstrijd: de Clubkampioenschappen op onze eigen baan. Met mooi weer uiteraard.